Khan academy
Is your knowledge of science getting a bit rusty ? Having troubles following your kids with their matrix multiplications ? Head over to the Khan Academy and brush things up, ranging from chemistry over biology to linear algebra.
Pimp Star
I've allways had a knack for wrist watches. They are cheap little devices packed with technology. Just as our mobile phones are, albeit in a less cheaper form. Unfortunately, lots of the watch functionality has been taken over by our mobile phones, cause the watch has a screen that can hardly be expanded, and having limited input functionalities. Which left the watch with basic hour-telling functionalities.
Watch makers have responded to this trend by creating watches in specific designs, giving the watch some sort of exclusivity, targeting specific end user groups. Tokyo Flash is a Japanese shop which creates wrist watches with the purpose of making hour-reading seemingly as daunting as possible. This resulted in handless wrist watches, including LED based watches which tell the time in binary form, having a form factor raising from a metallic plate with drilled holes in it, to metallic cylinders with moving LEDs.
I bought myself the Pimp Star Performer, a 44LED based watch with 4 columns each indicating a portion of the time. The watch lights up one number in each column in a Matrix like animation to tell the time. For example: 1-2-5-3 would be 12:53. Some fun stuff is present like a PM indicator in the shape of a martini glass, as PM stands for drinking time.
OSX86
As Apple moved to Intel for the base of their computers, this means that any Intel machine can be installed with OSX. Several people worked out installation procedures for this, which resulted in installable DVD image distributions. I should probably tell you that it is illegal to search for torrents like iPC, iDeneb or Kalyway, and that if you're interested to run OSX on your machine, you should buy a 30$ (!) retail OSX DVD.
Do not expect, however, that all your hardware will be supported : Apple still works with a limited hardware set, which means that lots of hardware in the PC world isn't supported by OSX. If your hardware isn't supported by a OSX vanilla kernel, the problem begins : you need to look for drivers for your unsupported hardware parts (kernel extensions or kexts) and they will probably not survive a OSX upgrade. Which means that if you do want to follow security updates for your OSX installation, you will need to reinstall your kexts after every update.
Deciding on the large number of OSX-based laptop presence in geek conventions like FOSDEM, I got curious in what appeals people to use OSX. I had an empty 15GB partition on my Acer Aspire 5610 laptop, originally destined for OpenSolaris, but I decided to give it away for the OSX installation. It's a good idea to backup your MBR, so it won't be overwritten by an alien OS installation. The MBR is located on the first 512 bytes of your boot disk; dd is your friend here. I needed several installation rounds to get to a working driver combination, which takes quite some time, and can get quite frustrating. Luckily, a default install takes about 30-40 minutes, depending on the speed of your hardware. In the end I got everything working, except the wifi card : this is a Intel PRO/Wireless 3945ABG, which isn't supported. There are preliminary drivers available, but installing this kext caused a coredump of the Mach kernel. Many people experience problems in wifi, and most choose a 50$ workaround with a usb wifi stick.
The installed OSX was version 10.5.6, which I tried to upgrade to 10.5.8, which is the last Leopard security level. I did not back up any kernel extension, which I should have done, cause after a reboot, I only got the blue background of the login screen. Apparently, this was caused by the installation of a new framebuffer driver that didn't supported my hardware. Finding a safe way of upgrading still is daunting.
The desktop experience is quite excellent, of course, even if my native screen resolution wasn't supported. The Finder file manager bears striking similarities with Nautilus in Linux, which explains where the Gnome folks had their inspiration. Which also says alot about the usability of Nautilus, by the way. I did not have the time yet to accustom the new OS - I still want to find a solution first for the upgrades. Unfortunately, the pricing of Apple hardware still keeps me from switching to Apple. The cheapest Macbook goes for ~1000€, which is revoltingly expensive, even for Apple stuff. Besides, after years of working with Linux, the idea of paying for an OS-stack still feels weird.
Do not expect, however, that all your hardware will be supported : Apple still works with a limited hardware set, which means that lots of hardware in the PC world isn't supported by OSX. If your hardware isn't supported by a OSX vanilla kernel, the problem begins : you need to look for drivers for your unsupported hardware parts (kernel extensions or kexts) and they will probably not survive a OSX upgrade. Which means that if you do want to follow security updates for your OSX installation, you will need to reinstall your kexts after every update.
Deciding on the large number of OSX-based laptop presence in geek conventions like FOSDEM, I got curious in what appeals people to use OSX. I had an empty 15GB partition on my Acer Aspire 5610 laptop, originally destined for OpenSolaris, but I decided to give it away for the OSX installation. It's a good idea to backup your MBR, so it won't be overwritten by an alien OS installation. The MBR is located on the first 512 bytes of your boot disk; dd is your friend here. I needed several installation rounds to get to a working driver combination, which takes quite some time, and can get quite frustrating. Luckily, a default install takes about 30-40 minutes, depending on the speed of your hardware. In the end I got everything working, except the wifi card : this is a Intel PRO/Wireless 3945ABG, which isn't supported. There are preliminary drivers available, but installing this kext caused a coredump of the Mach kernel. Many people experience problems in wifi, and most choose a 50$ workaround with a usb wifi stick.
The installed OSX was version 10.5.6, which I tried to upgrade to 10.5.8, which is the last Leopard security level. I did not back up any kernel extension, which I should have done, cause after a reboot, I only got the blue background of the login screen. Apparently, this was caused by the installation of a new framebuffer driver that didn't supported my hardware. Finding a safe way of upgrading still is daunting.
The desktop experience is quite excellent, of course, even if my native screen resolution wasn't supported. The Finder file manager bears striking similarities with Nautilus in Linux, which explains where the Gnome folks had their inspiration. Which also says alot about the usability of Nautilus, by the way. I did not have the time yet to accustom the new OS - I still want to find a solution first for the upgrades. Unfortunately, the pricing of Apple hardware still keeps me from switching to Apple. The cheapest Macbook goes for ~1000€, which is revoltingly expensive, even for Apple stuff. Besides, after years of working with Linux, the idea of paying for an OS-stack still feels weird.
Bowmore, 15yo
In his book, Raw Spirit, Ian Banks writes , "If you can't find a Bowmore to fall in love with, you may have to consider very seriously the possibility that you're wasting your money drinking whisky at all." True words that any whisky apprentice should remember.
I've tasted the Bowmore 12 yo, and I immediately fell in love with it. It was my first Islay whisky I tasted, and it opened the wonderfull world of peat for me. So it has earned a firm place in my favorite top 3 of all whiskies. Time to find out more about Bowmore, so I took the 15yo with me.
Color : deep amber brown.
Smell : like a strong caramel desert with hints of raisins and dark chocolate. Smell indicates an oily taste.
Taste : quite different from the smell, I must say. No oily but quite watery texture. Lovely taste of peat, not too brute but quite gentle. Black berries and after that, the caramel toffee taste pops up again.
Verdict : impressive as usual with Bowmore. However, quite a strong caramel taste - a bit too much for me.
I've tasted the Bowmore 12 yo, and I immediately fell in love with it. It was my first Islay whisky I tasted, and it opened the wonderfull world of peat for me. So it has earned a firm place in my favorite top 3 of all whiskies. Time to find out more about Bowmore, so I took the 15yo with me.
Color : deep amber brown.
Smell : like a strong caramel desert with hints of raisins and dark chocolate. Smell indicates an oily taste.
Taste : quite different from the smell, I must say. No oily but quite watery texture. Lovely taste of peat, not too brute but quite gentle. Black berries and after that, the caramel toffee taste pops up again.
Verdict : impressive as usual with Bowmore. However, quite a strong caramel taste - a bit too much for me.
Modelling
Create your own paper model of the ISS, Space shuttle or Soyuz capsule today ! (Warning : instructions in Italian)
Perladvent 2009
It's nearly Christmas, so it's time for the Perl Advent Calendar.
And this year, there's some competition around the corner, targeted at the Perl 6 adepts.
And this year, there's some competition around the corner, targeted at the Perl 6 adepts.
Secret Perl operators
The 'Goatse Operator' isn't a nurse with slight sadomasochistic inclinations, but one of the secret Perl operators.
Loaded
Bad nautilus, bad !
top - 19:59:18 up 8:24, 4 users, load average: 8.82, 4.84, 1.97
Tasks: 182 total, 1 running, 181 sleeping, 0 stopped, 0 zombie
Cpu(s): 5.6%us, 3.5%sy, 0.0%ni, 22.4%id, 67.6%wa, 0.3%hi, 0.6%si, 0.0%st
Mem: 1025288k total, 1008708k used, 16580k free, 3204k buffers
Swap: 1546572k total, 12976k used, 1533596k free, 545744k cached
PID USER PR NI VIRT RES SHR S %CPU %MEM TIME+ COMMAND
2517 kristof 20 0 115m 29m 14m S 9999 3.0 1:14.27 nautilus
5778 kristof 20 0 8768 1472 1056 D 15 0.1 0:01.99 unrar
1576 root 20 0 111m 42m 6908 S 1 4.3 15:55.08 Xorg
33 root 15 -5 0 0 0 S 1 0.0 0:08.93 kswapd0
About whisky and ice
One of the fun things about the rising popularity of whisky, is that there are lots of people discovering brands, so you can discuss the whisky tastes with many. The gain in popularity unfortunately also gives rise to many so-called experts. I hate it when someone acts like I just killed a puppy when I add an ice cube to my whisky.
First of all, drinking whisky on-the-rocks is indeed not done : filling your glass with ice cubes to the top, and then adding whisky only leaves you halfway with a dram of cold water tasting like cheap whisky.
However, adding a touch of water to a shot of pure whisky, especially cold still spring water will enhance the aroma and flavour and bring out the whiskies hidden characteristics. It is worth noting that tap water can contain high levels chlorine and would spoil rather than complement your whisky, if this is the case with your tap water it is best avoided.
Adding one ice cube cools down the whisky, so the alcohol doesn't evaporate so quickly and doesn't leave you gasping for air when you take a large sip. Don't add more than one or two cubes (depending on the size of your dram) : adding too much ice will freeze the taste, and your tongue will be numbed too much by the coldness of the ice.
There is no art of drinking whisky. There is no heresy in adding stuff to a dram. There's only your favorite taste, and some evident facts on how whisky reacts to additives. Just try to experiment on your favorite way of having a drink. But do try once to have a shot of pure whisky. You will be amazed how different the taste will be.
First of all, drinking whisky on-the-rocks is indeed not done : filling your glass with ice cubes to the top, and then adding whisky only leaves you halfway with a dram of cold water tasting like cheap whisky.
However, adding a touch of water to a shot of pure whisky, especially cold still spring water will enhance the aroma and flavour and bring out the whiskies hidden characteristics. It is worth noting that tap water can contain high levels chlorine and would spoil rather than complement your whisky, if this is the case with your tap water it is best avoided.
Adding one ice cube cools down the whisky, so the alcohol doesn't evaporate so quickly and doesn't leave you gasping for air when you take a large sip. Don't add more than one or two cubes (depending on the size of your dram) : adding too much ice will freeze the taste, and your tongue will be numbed too much by the coldness of the ice.
There is no art of drinking whisky. There is no heresy in adding stuff to a dram. There's only your favorite taste, and some evident facts on how whisky reacts to additives. Just try to experiment on your favorite way of having a drink. But do try once to have a shot of pure whisky. You will be amazed how different the taste will be.
Reisverslag Zuid-Afrika, slot
Dit is het laatste deel van ons reisverslag naar Zuid-Afrika. Het begin kan je hier lezen.
Dag 14 en 15 : Tsitsikamma Park
De volgende dag rijden we door naar de Western Cape provincie. Het Tsitsikamma park is eigenlijk een smalle kuststrook waarin verscheidene hiking trails te vinden zijn. De meest bekende is de Otter trail, die de ganse kuststrook volgt, en waarvoor je 5 dagen nodig hebt om hem af te leggen. Wegens veiligheidsvoorschriften mogen slechts 12 personen de trail tegelijk onder begeleiding volgen. Logisch dus dat je maanden op voorhand dient te reserveren. Wie geen reservatie kon vastleggen, kan een stukje van de trail volgen via het Waterfall trail, wat wij proberen. Opgepast : de Otter trail is niet voor broekventen : op sommige stukken dient er serieus geklauterd te worden, soms zelfs op stukken rots nabij de branding. Het nadeel van de Waterfall trail is dat je via hetzelfde stuk moet terugkeren, en de markeringen staan enkel in de heenrichting. We verliezen dan ook veel tijd met te zoeken naar het juiste pad.
's Avonds arriveren we in de badstad Knysna. In de bar drink ik het lokaal gebrouwen Mitchells bier. Niet echt een aanrader. Ook de andere bieren zijn niet echt aan te hoogvliegers : Castel beer lijkt meer op Heineken dan op bier, en het uit Namibie ge-importeerde Windhoek is ook maar zo-zo; enkel de Black Label is lekker te noemen.
Dag 16 : Garden Route
In Knysna is niet zoveel te beleven, het ooit zo artistieke dorpje is niet meer dan een toeristische met boetieks volgepropte stad geworden. We besluiten dan ook de flyers in de hotel lobby te bekijken en vinden er 3 mini reservaten in The Crafts, zo'n 60km terug naar het oosten. Birds of Eden is een vogelreservaat waar verwaarloosde en gewonde dieren verzorgd worden in een gigantische voliere. Je kan er via een ingenieus aangelegd parcours via hangbruggen en watervalletjes doorlopen, en de verschillende vrij rondvliegende vogels in bewonderen. Je vindt er tal van tropische vogelsoorten die redelijk aan de mens gewoon zijn : een cockatiel parakiet vindt mijn schouder zo leuk dat hij de helft van het park op mijn schouder blijft zitten.
Monkeyland is een tweelingpark van Birds of Eden, maar dan met apen. De enige mogelijkheid om dit park te bezoeken is via een begeleide wandeling van een uur. Beide parken zijn uitstekende aanraders waar je vlug een halve dag mee zoet bent.
Tenikwa is een vergelijkbaar kamp waar men cheetahs (of jachtluipaarden) en andere Afrikaanse katachtigen opvangt. De cheetah is deel van de Big Five, maar de kans dat je hem vrij in het wild ziet, is nihil : hij wordt meedogenloos afgeslacht door de Afrikaanse boeren, die hun vee willen beschermen tegen deze medogenoze killer. Tenikwa werkt samen met de boeren, tagt de luipaarden, en vergoedt eventuele gedood vee in ruil voor het in leven laten van deze prachtige dieren.
Wij kiezen voor de Wild Cat and Cheetah Walk combo. In het eerste deel van een uur lang krijg je een zicht op de verschillende beesten die in het kamp verzorgd worden. In het tweede deel krijg je de kans om een wandeling mee te maken met een jachtluipaard. Je mag het luipaard vasthouden aan een leiband, maar daar moet je je niet teveel van voorstellen : het beest doet zijn eigen ding, en jij loopt er maar wat achter. Desondanks een hele spannende ervaring : het gaat hier wel over redelijk tamme beesten die mensen gewoon zijn, maar je bent toch maar op stap met 60kg spieren, testosteron en scherpe tanden !
Dag 17 : Oudtshoorn
We besluiten de voormiddag op het strand van Brenton-on-Sea door te brengen waar de jet-set van Knysna verblijft. Helaas mag je er wegens de sterke stroming niet zwemmen, maar pootje baden mag nog net, en biedt voldoende bescherming tegen de verschroeiende Afrikaanse zon.
Oudsthoorn zelf is een eerder saai stadje waar 's avonds geen ruk te beleven valt. We eten er in een steak house, en steken er het slechtste voedsel achter de kiezen dat we op onze reis ervaren.
Dag 18 : Robertson
Op aanraden van de hoteluitbater verlaten we de scenic Route 62, en slaan links af richting Villiersdorp. Bedoeling was om dan richting Stellenbosch en Franschhoek te rijden, maar in laatste instantie gaan we toch verder richting zuiden, en rijden door naar Hermanus. Het schijnt er de beste plaats in Zuid-Afrika te zijn om walvissen te spotten. En inderdaad, we hebben geluk : een vijftal grote loebassen drijven in de baai rond, en lokken ohs en ahs uit van de talrijke toeristen. Hermanus is druk en uiterst toeristisch, maar op een of andere kitscherige manier uiterst gezellig. We verblijven er een halve dag, en rijden dan door naar Stellenbosch. Deze studentenstad blijkt minder interessant dan verhoopt, en we rijden dan maar door naar onze eindbestemming, Kaapstad.
Kilometers voor je Kaapstad binnenrijdt, merk je al de krottenwijken op. Een gigantische verzameling huisjes van karton en golfplaat staan troosteloos mijlenlang langs de snelweg, en staan in schril contrast met de grote villa's die in Kaapstad terug te vinden zijn. Er zijn reisagentschappen die je enkele dagen verblijf in de townships regelen, maar ik heb toch teveel ethische bezwaren, en het lijkt me toch iets teveel ramptoerist te spelen. Mocht je het toch doen, neem dan zeker kleding mee om uit te delen.
Dag 19, 20 en 21 : Kaapstad
Kaapstad is een smeltkroes van kulturen, en dat vertaalt zich in een ditto rijstijl op de autostrade, die een mengeling is van de nerveuze Europese en zorgeloze Afrikaanse rijstijlen. Op een gegeven druk moment valt mijn GPS uit, en op dat moment worden we door een busje afgesneden en op een afrit geduwd, waardoor we middenin de drukke avondspits belanden, middenin de stad. Na enkele stresserende minuten vinden we dan toch ons hotel terug.
De dag erna besluiten we het Kaapse schiereiland te verkennen. Het is een rit van zo'n 80km waarbij we eerst halthouden in Simonstad, die het huis vormt van de beroemde penguins in Boulders peak. We besluiten de ingang van het park links te laten liggen, en het voetpad verder te volgen tot op het strand. We komen middenin een kleine kolonie penguins terecht waar we een halfuurtje genieten van het aangename gezelschap van deze leuke diertjes.
Verder naar Cape Point, het uiteinde van het Kaapse schiereiland. Dit ligt in het Cape of Good Hope Nature Reserve, dat een nogal dure inkomprijs van 75 Rand vraagt. Bij de beklimming naar de vuurtoren van Cape Point, slaat het weer plots om, en begint het verschrikkelijk te waaien, en later hard te regenen. De rest van het park slaan we gade vanuit de lekker warme en droge auto. Uiteindelijk dwingt de regen ons terug naar het hotel. Bedoeling was om nog wat walvissen te spotten in Kommetjie, en de vergezichten van Houtbaai & Chapmans Peak te bezichtigen, maar met dit weer is dit onmogelijk.
De dag erna regent het oude wijven. We besluiten om de verkenning van Kaapstad zelf via de hop-on hop-off bus te doen. Ideaal om uit te drogen na enkele natte wandelingen door de stad zelf.
De laatste dag is het weer stukken beter; we bezoeken Houtbaai, waar het enige interessante de uitkijk op Chapmans Drive is. Een ritje langs het Kaapse schiereiland brengt ons bijna automatisch terug bij Simonstad, waar we de penguins nog eens bezoeken, en nog wat souvenirs aanschaffen vooraleer we de rit naar de vluchthaven aanvangen. 24 uur later, drie luchthavens verder, en één valies minder dan we vertrokken, komen we terug thuis...
Dag 14 en 15 : Tsitsikamma Park
De volgende dag rijden we door naar de Western Cape provincie. Het Tsitsikamma park is eigenlijk een smalle kuststrook waarin verscheidene hiking trails te vinden zijn. De meest bekende is de Otter trail, die de ganse kuststrook volgt, en waarvoor je 5 dagen nodig hebt om hem af te leggen. Wegens veiligheidsvoorschriften mogen slechts 12 personen de trail tegelijk onder begeleiding volgen. Logisch dus dat je maanden op voorhand dient te reserveren. Wie geen reservatie kon vastleggen, kan een stukje van de trail volgen via het Waterfall trail, wat wij proberen. Opgepast : de Otter trail is niet voor broekventen : op sommige stukken dient er serieus geklauterd te worden, soms zelfs op stukken rots nabij de branding. Het nadeel van de Waterfall trail is dat je via hetzelfde stuk moet terugkeren, en de markeringen staan enkel in de heenrichting. We verliezen dan ook veel tijd met te zoeken naar het juiste pad.
's Avonds arriveren we in de badstad Knysna. In de bar drink ik het lokaal gebrouwen Mitchells bier. Niet echt een aanrader. Ook de andere bieren zijn niet echt aan te hoogvliegers : Castel beer lijkt meer op Heineken dan op bier, en het uit Namibie ge-importeerde Windhoek is ook maar zo-zo; enkel de Black Label is lekker te noemen.
Dag 16 : Garden Route
In Knysna is niet zoveel te beleven, het ooit zo artistieke dorpje is niet meer dan een toeristische met boetieks volgepropte stad geworden. We besluiten dan ook de flyers in de hotel lobby te bekijken en vinden er 3 mini reservaten in The Crafts, zo'n 60km terug naar het oosten. Birds of Eden is een vogelreservaat waar verwaarloosde en gewonde dieren verzorgd worden in een gigantische voliere. Je kan er via een ingenieus aangelegd parcours via hangbruggen en watervalletjes doorlopen, en de verschillende vrij rondvliegende vogels in bewonderen. Je vindt er tal van tropische vogelsoorten die redelijk aan de mens gewoon zijn : een cockatiel parakiet vindt mijn schouder zo leuk dat hij de helft van het park op mijn schouder blijft zitten.
Monkeyland is een tweelingpark van Birds of Eden, maar dan met apen. De enige mogelijkheid om dit park te bezoeken is via een begeleide wandeling van een uur. Beide parken zijn uitstekende aanraders waar je vlug een halve dag mee zoet bent.
Tenikwa is een vergelijkbaar kamp waar men cheetahs (of jachtluipaarden) en andere Afrikaanse katachtigen opvangt. De cheetah is deel van de Big Five, maar de kans dat je hem vrij in het wild ziet, is nihil : hij wordt meedogenloos afgeslacht door de Afrikaanse boeren, die hun vee willen beschermen tegen deze medogenoze killer. Tenikwa werkt samen met de boeren, tagt de luipaarden, en vergoedt eventuele gedood vee in ruil voor het in leven laten van deze prachtige dieren.
Wij kiezen voor de Wild Cat and Cheetah Walk combo. In het eerste deel van een uur lang krijg je een zicht op de verschillende beesten die in het kamp verzorgd worden. In het tweede deel krijg je de kans om een wandeling mee te maken met een jachtluipaard. Je mag het luipaard vasthouden aan een leiband, maar daar moet je je niet teveel van voorstellen : het beest doet zijn eigen ding, en jij loopt er maar wat achter. Desondanks een hele spannende ervaring : het gaat hier wel over redelijk tamme beesten die mensen gewoon zijn, maar je bent toch maar op stap met 60kg spieren, testosteron en scherpe tanden !
Dag 17 : Oudtshoorn
We besluiten de voormiddag op het strand van Brenton-on-Sea door te brengen waar de jet-set van Knysna verblijft. Helaas mag je er wegens de sterke stroming niet zwemmen, maar pootje baden mag nog net, en biedt voldoende bescherming tegen de verschroeiende Afrikaanse zon.
Oudsthoorn zelf is een eerder saai stadje waar 's avonds geen ruk te beleven valt. We eten er in een steak house, en steken er het slechtste voedsel achter de kiezen dat we op onze reis ervaren.
Dag 18 : Robertson
Op aanraden van de hoteluitbater verlaten we de scenic Route 62, en slaan links af richting Villiersdorp. Bedoeling was om dan richting Stellenbosch en Franschhoek te rijden, maar in laatste instantie gaan we toch verder richting zuiden, en rijden door naar Hermanus. Het schijnt er de beste plaats in Zuid-Afrika te zijn om walvissen te spotten. En inderdaad, we hebben geluk : een vijftal grote loebassen drijven in de baai rond, en lokken ohs en ahs uit van de talrijke toeristen. Hermanus is druk en uiterst toeristisch, maar op een of andere kitscherige manier uiterst gezellig. We verblijven er een halve dag, en rijden dan door naar Stellenbosch. Deze studentenstad blijkt minder interessant dan verhoopt, en we rijden dan maar door naar onze eindbestemming, Kaapstad.
Kilometers voor je Kaapstad binnenrijdt, merk je al de krottenwijken op. Een gigantische verzameling huisjes van karton en golfplaat staan troosteloos mijlenlang langs de snelweg, en staan in schril contrast met de grote villa's die in Kaapstad terug te vinden zijn. Er zijn reisagentschappen die je enkele dagen verblijf in de townships regelen, maar ik heb toch teveel ethische bezwaren, en het lijkt me toch iets teveel ramptoerist te spelen. Mocht je het toch doen, neem dan zeker kleding mee om uit te delen.
Dag 19, 20 en 21 : Kaapstad
Kaapstad is een smeltkroes van kulturen, en dat vertaalt zich in een ditto rijstijl op de autostrade, die een mengeling is van de nerveuze Europese en zorgeloze Afrikaanse rijstijlen. Op een gegeven druk moment valt mijn GPS uit, en op dat moment worden we door een busje afgesneden en op een afrit geduwd, waardoor we middenin de drukke avondspits belanden, middenin de stad. Na enkele stresserende minuten vinden we dan toch ons hotel terug.
De dag erna besluiten we het Kaapse schiereiland te verkennen. Het is een rit van zo'n 80km waarbij we eerst halthouden in Simonstad, die het huis vormt van de beroemde penguins in Boulders peak. We besluiten de ingang van het park links te laten liggen, en het voetpad verder te volgen tot op het strand. We komen middenin een kleine kolonie penguins terecht waar we een halfuurtje genieten van het aangename gezelschap van deze leuke diertjes.
Verder naar Cape Point, het uiteinde van het Kaapse schiereiland. Dit ligt in het Cape of Good Hope Nature Reserve, dat een nogal dure inkomprijs van 75 Rand vraagt. Bij de beklimming naar de vuurtoren van Cape Point, slaat het weer plots om, en begint het verschrikkelijk te waaien, en later hard te regenen. De rest van het park slaan we gade vanuit de lekker warme en droge auto. Uiteindelijk dwingt de regen ons terug naar het hotel. Bedoeling was om nog wat walvissen te spotten in Kommetjie, en de vergezichten van Houtbaai & Chapmans Peak te bezichtigen, maar met dit weer is dit onmogelijk.
De dag erna regent het oude wijven. We besluiten om de verkenning van Kaapstad zelf via de hop-on hop-off bus te doen. Ideaal om uit te drogen na enkele natte wandelingen door de stad zelf.
De laatste dag is het weer stukken beter; we bezoeken Houtbaai, waar het enige interessante de uitkijk op Chapmans Drive is. Een ritje langs het Kaapse schiereiland brengt ons bijna automatisch terug bij Simonstad, waar we de penguins nog eens bezoeken, en nog wat souvenirs aanschaffen vooraleer we de rit naar de vluchthaven aanvangen. 24 uur later, drie luchthavens verder, en één valies minder dan we vertrokken, komen we terug thuis...