Culture

Dit is het laatste deel van ons reisverslag naar Zuid-Afrika. Het begin kan je hier lezen.

Dag 14 en 15 : Tsitsikamma Park
De volgende dag rijden we door naar de Western Cape provincie. Het Tsitsikamma park is eigenlijk een smalle kuststrook waarin verscheidene hiking trails te vinden zijn. De meest bekende is de Otter trail, die de ganse kuststrook volgt, en waarvoor je 5 dagen nodig hebt om hem af te leggen. Wegens veiligheidsvoorschriften mogen slechts 12 personen de trail tegelijk onder begeleiding volgen. Logisch dus dat je maanden op voorhand dient te reserveren. Wie geen reservatie kon vastleggen, kan een stukje van de trail volgen via het Waterfall trail, wat wij proberen. Opgepast : de Otter trail is niet voor broekventen : op sommige stukken dient er serieus geklauterd te worden, soms zelfs op stukken rots nabij de branding. Het nadeel van de Waterfall trail is dat je via hetzelfde stuk moet terugkeren, en de markeringen staan enkel in de heenrichting. We verliezen dan ook veel tijd met te zoeken naar het juiste pad.

's Avonds arriveren we in de badstad Knysna. In de bar drink ik het lokaal gebrouwen Mitchells bier. Niet echt een aanrader. Ook de andere bieren zijn niet echt aan te hoogvliegers : Castel beer lijkt meer op Heineken dan op bier, en het uit Namibie ge-importeerde Windhoek is ook maar zo-zo; enkel de Black Label is lekker te noemen.

Dag 16 : Garden Route
In Knysna is niet zoveel te beleven, het ooit zo artistieke dorpje is niet meer dan een toeristische met boetieks volgepropte stad geworden. We besluiten dan ook de flyers in de hotel lobby te bekijken en vinden er 3 mini reservaten in The Crafts, zo'n 60km terug naar het oosten. Birds of Eden is een vogelreservaat waar verwaarloosde en gewonde dieren verzorgd worden in een gigantische voliere. Je kan er via een ingenieus aangelegd parcours via hangbruggen en watervalletjes doorlopen, en de verschillende vrij rondvliegende vogels in bewonderen. Je vindt er tal van tropische vogelsoorten die redelijk aan de mens gewoon zijn : een cockatiel parakiet vindt mijn schouder zo leuk dat hij de helft van het park op mijn schouder blijft zitten.
Monkeyland is een tweelingpark van Birds of Eden, maar dan met apen. De enige mogelijkheid om dit park te bezoeken is via een begeleide wandeling van een uur. Beide parken zijn uitstekende aanraders waar je vlug een halve dag mee zoet bent.

Tenikwa is een vergelijkbaar kamp waar men cheetahs (of jachtluipaarden) en andere Afrikaanse katachtigen opvangt. De cheetah is deel van de Big Five, maar de kans dat je hem vrij in het wild ziet, is nihil : hij wordt meedogenloos afgeslacht door de Afrikaanse boeren, die hun vee willen beschermen tegen deze medogenoze killer. Tenikwa werkt samen met de boeren, tagt de luipaarden, en vergoedt eventuele gedood vee in ruil voor het in leven laten van deze prachtige dieren.
Wij kiezen voor de Wild Cat and Cheetah Walk combo. In het eerste deel van een uur lang krijg je een zicht op de verschillende beesten die in het kamp verzorgd worden. In het tweede deel krijg je de kans om een wandeling mee te maken met een jachtluipaard. Je mag het luipaard vasthouden aan een leiband, maar daar moet je je niet teveel van voorstellen : het beest doet zijn eigen ding, en jij loopt er maar wat achter. Desondanks een hele spannende ervaring : het gaat hier wel over redelijk tamme beesten die mensen gewoon zijn, maar je bent toch maar op stap met 60kg spieren, testosteron en scherpe tanden !

Dag 17 : Oudtshoorn
We besluiten de voormiddag op het strand van Brenton-on-Sea door te brengen waar de jet-set van Knysna verblijft. Helaas mag je er wegens de sterke stroming niet zwemmen, maar pootje baden mag nog net, en biedt voldoende bescherming tegen de verschroeiende Afrikaanse zon.

Oudsthoorn zelf is een eerder saai stadje waar 's avonds geen ruk te beleven valt. We eten er in een steak house, en steken er het slechtste voedsel achter de kiezen dat we op onze reis ervaren.

Dag 18 : Robertson
Op aanraden van de hoteluitbater verlaten we de scenic Route 62, en slaan links af richting Villiersdorp. Bedoeling was om dan richting Stellenbosch en Franschhoek te rijden, maar in laatste instantie gaan we toch verder richting zuiden, en rijden door naar Hermanus. Het schijnt er de beste plaats in Zuid-Afrika te zijn om walvissen te spotten. En inderdaad, we hebben geluk : een vijftal grote loebassen drijven in de baai rond, en lokken ohs en ahs uit van de talrijke toeristen. Hermanus is druk en uiterst toeristisch, maar op een of andere kitscherige manier uiterst gezellig. We verblijven er een halve dag, en rijden dan door naar Stellenbosch. Deze studentenstad blijkt minder interessant dan verhoopt, en we rijden dan maar door naar onze eindbestemming, Kaapstad.

Kilometers voor je Kaapstad binnenrijdt, merk je al de krottenwijken op. Een gigantische verzameling huisjes van karton en golfplaat staan troosteloos mijlenlang langs de snelweg, en staan in schril contrast met de grote villa's die in Kaapstad terug te vinden zijn. Er zijn reisagentschappen die je enkele dagen verblijf in de townships regelen, maar ik heb toch teveel ethische bezwaren, en het lijkt me toch iets teveel ramptoerist te spelen. Mocht je het toch doen, neem dan zeker kleding mee om uit te delen.

Dag 19, 20 en 21 : Kaapstad
Kaapstad is een smeltkroes van kulturen, en dat vertaalt zich in een ditto rijstijl op de autostrade, die een mengeling is van de nerveuze Europese en zorgeloze Afrikaanse rijstijlen. Op een gegeven druk moment valt mijn GPS uit, en op dat moment worden we door een busje afgesneden en op een afrit geduwd, waardoor we middenin de drukke avondspits belanden, middenin de stad. Na enkele stresserende minuten vinden we dan toch ons hotel terug.

De dag erna besluiten we het Kaapse schiereiland te verkennen. Het is een rit van zo'n 80km waarbij we eerst halthouden in Simonstad, die het huis vormt van de beroemde penguins in Boulders peak. We besluiten de ingang van het park links te laten liggen, en het voetpad verder te volgen tot op het strand. We komen middenin een kleine kolonie penguins terecht waar we een halfuurtje genieten van het aangename gezelschap van deze leuke diertjes.

Verder naar Cape Point, het uiteinde van het Kaapse schiereiland. Dit ligt in het Cape of Good Hope Nature Reserve, dat een nogal dure inkomprijs van 75 Rand vraagt. Bij de beklimming naar de vuurtoren van Cape Point, slaat het weer plots om, en begint het verschrikkelijk te waaien, en later hard te regenen. De rest van het park slaan we gade vanuit de lekker warme en droge auto. Uiteindelijk dwingt de regen ons terug naar het hotel. Bedoeling was om nog wat walvissen te spotten in Kommetjie, en de vergezichten van Houtbaai & Chapmans Peak te bezichtigen, maar met dit weer is dit onmogelijk.

De dag erna regent het oude wijven. We besluiten om de verkenning van Kaapstad zelf via de hop-on hop-off bus te doen. Ideaal om uit te drogen na enkele natte wandelingen door de stad zelf.

De laatste dag is het weer stukken beter; we bezoeken Houtbaai, waar het enige interessante de uitkijk op Chapmans Drive is. Een ritje langs het Kaapse schiereiland brengt ons bijna automatisch terug bij Simonstad, waar we de penguins nog eens bezoeken, en nog wat souvenirs aanschaffen vooraleer we de rit naar de vluchthaven aanvangen. 24 uur later, drie luchthavens verder, en één valies minder dan we vertrokken, komen we terug thuis...

Dit is het tweede deel van ons reisverslag naar Zuid-Afrika, het eerste deel kan je hier lezen.

Dag 8 : Santa Lucia
Santa Lucia is een kunstmatig aangelegd stadje dat vooral gekend is door de grote aanwezigheid van nijlpaarden. Deze op het eerste zicht goedaardige loebassen, zijn echter de grootste veroorzakers van menselijke sterfgevallen. Ze worden snel agressief, en duizend kilo hou je natuurlijk niet zomaar tegen. Santa Lucia is nogal toeristisch, maar op een aangename manier. We bezoeken het Santa Lucia park, waar weeral een hoop dieren te bezichtigen zijn (een soort groen Krugerpark in het klein), maar Cape Vidal biedt weinig meer dan de aanblik van een doodnormale kamping. Niet getreurd, het strand wenkt, en met een minimum aan menselijke aanwezigheid, lijkt het of we het ganse strand voor ons alleen hebben. Het zand bevat heel wat mineralen, en dat zorgt voor een mooi zwart kleurtje. Oppassen geblazen met de Afrikaanse zon : deze staat 's middags loodrecht boven ons hoofd en bezorgt ons een leuk kreeftenkleurtje. 's Avonds merken we in de tuin van het hotel Avalone Guesthouse een stekelvarken op.

Dag 9 : Durban
We rijden door naar Umhlanga Rocks, een badstadje aan de rand van Durban. Durban Is de derde grootste stad van Zuid-Afrika, en is de grootste havenstad van het land. Dat straalt echter uit op de rest van de industriele stad, die na de natuur van St Lucia weinig meer biedt dan de stank van riolen en uitlaatgassen. Ook een pest zijn de parkeerwachters. Het lijken een soort stadwachters die opduiken van zodra je je auto parkeert. Ze doen alsof ze je wagen bewaken tijdens je afwezigheid, maar da's nergens voor nodig, en eigenlijk zijn het vermomde bedelaars, die in blanke toeristen een ideale melkkoe zien.
Gelukkig is er nog uShaka Ocean World, een soort Afrikaans Sea World dat een imposante reeks aquariums tentoonstelt in een nagebouwd scheepswrak. Ook de zeehonden- en dolfijnenshows zijn uitstekend voedsel voor ons innerlijke kind.
We logeren in The Sylvan Grove Guesthouse, een B&B die ons een riante kamer en ditto ontbijt voorschotelt. 's Avonds eten we in de Butcher Boys, die ons heerlijk malse & supergrote biefstukken voorschotelt.

Dag 10 en 11 : Wild Coast
De Wild Coast is een groot stuk ongerepte natuur tussen Port Edwards en Port Elisabeth. Maar deze ongereptheid heeft dan ook zijn nadelen : de wegen in de Transkei streek zijn zowaar erger dan in Swaziland; bulten en diepe putten, overstekend vee, kronkelige baantjes en veel vrachtverkeer maken de rit levensgevaarlijk. Maar het ergste staat ons nog te wachten : het laatste stuk naar de Mbotyi Lodge is een 20km verharde zandweg vol putten en bulten, die eigenlijk enkel voor een 4x4 geschikt is. We doen er bijna anderhalf uur over om de lodge te bereiken, waar we enigszins verfrommeld uitstappen. Een tweede teleurstelling wacht ons : geen luxueuze lodge a la Mohlabetsi, maar een reeks muffe blokhutten. Ook de keuken is Engels, dus abominabel naar Zuid-Afrikaanse normen.

De dag erna is het weer uiterst wisselvallig : daarom besluiten we om onze horse hiking niet vast te leggen voor de namiddag (cancellation fees apply), en de ganse dag te vullen met het uitgebreide aanbod aan wandelingen. Maar hier speelt het weer spelbreker : in de voormiddag jaagt de regen ons na een uur terug naar de lodge. In de namiddag laten we ons niet doen door de regen, maar uiteindelijk geven onze regenjassen het op, en moeten we, verkleumd en nat tot op ons ondergoed, terug naar de lodge keren. Het zal drie dagen duren om de kleren terug droog te krijgen...

Dag 12 en 13: Grahamstown en Addo National Park
Een lange autorit wacht ons; 550 km lijkt niet zoveel naar Belgische normen, maar de Zuid-Afrikaanse wegen maken er een autorit van 8h van... We komen toe in Grahamstown, een universiteitsstad.
We logeren in The Cock House, een 200 jaar oud herenhuis dat er op het eerste zicht wat versleten uitziet aan de buitenkant, maar de kamer is uiterst groot, en we hebben een leuke veranda. Daarenboven heeft de Cock House een excellente keuken, waar je voor een prikje lekker kan eten. Het kan zich beroemen op enkele bekende gasten, want ook Nelson Mandela heeft hier ooit de nacht doorgebracht.

De dag erna wandelen we nog even door Grahamstown. Deze voormalige garnizoensstad doet nog steeds uiterst westers aan met zijn mooie Victoriaanse huizen, maar momenteel wonen de blanken er voornamelijk in een (getto)kluitje rond de universiteit.

Op naar Addo Elephant national park. Dit kleine natuurreservaat is vooral bekend voor zijn olifanten populatie. Het voordeel van het park is dat het een grote hoeveelheid verscheidenheid aan dieren herbergt. Je moet dus wel heel weinig geluk hebben om geen dieren te verschalken. In de kleine 4 uur die wij er in doorbrengen zien we onder andere zo'n 40tal olifanten, enkele buffels en struisvogels, en zelfs een lynx die zich in de struiken probeert te verstoppen.

Het hotel is de Oyster Bay Lodge. Het bevindt zich helaas aan het uiteinde van een 25km verschrikkelijke gravel road, waar we terug anderhalf uur over moeten doen. Balend arriveren we in het hotel, dat gelukkig een luxeresort blijkt te zijn. Helaas is de dag erna nogal wisselend bewolkt, en staat er een hevige wind. Niet meteen strandweer dus. We laten het niet aan ons hart komen, en kiezen enkele leuke wandelingen uit het ruime gamma. Op het strand blijkt Oyster Bay zijn naam niet gestolen te hebben : het ligt vol met kleurrijke oesterschelpen. Bij terugkeer in de lodge is een nieuwe gast gearriveerd : een kleine gewonde penguin zit wat verdwaast aan de rand van het zwembad. Hij zal later terug uitgezet worden, maar indien hij niet snel zal genezen, lijkt zijn lot bezegeld...

De keuken in de lodge blijkt Engels met een twist te zijn. Ook de cocktails worden door de zwarte barman soms raar bereid : mijn gin-and-tonic blijkt een mengsel van gin, spuitwater en komkommerschijfjes te zijn ! Ah, enkel een toerist die daarom maalt...

Het vervolg kan je in het laatste deel verderlezen...

Onze recentste – en het moet gezegd zijn, onze meest avontuurlijke - vakantie voerde ons naar Zuid-Afrika. Zuid-Afrika is een interessant land, en om meer dan één reden. De laatste 20 jaar heeft het zichzelf moeten omvormen van een regime dat van apartheid zijn kenmerk maakte, naar een volledig gemengd democratisch stelsel, en dit allemaal zonder bloedvergieten. Voeg daarbij een schitterende natuur met verschillende grote wildparken, en heerlijk eten en drinken, en dat maakt Zuid-Afrika een ideaal vakantieland.

We boekten deze reis bij Africa Tours, een dochteronderneming van AussieTours waar we onze reis naar Australie mee boekten. Zoals gewoonlijk is de documentatie perfect : een globale wegenkaart van Zuid-Afrika, een beschrijving per dag wat er te beleven valt, en bij aankomst ontvangen we nog een pakket met gedetailleerde wegenkaarten, info over alle hotels, en een uitgebreide wegbeschrijving, die een GPS zogoed als onnodig maakt. Daarnaast vind je een adapter voor de Zuid-Afrikaanse stopcontacten terug.

Dag 1 : Gauteng
Gewapend met 2 fototoestellen, een videocamera en een verrekijker komen we aan in Johannesburg. In de laatste instantie besloten we om Jo'burg niet te bezoeken, maar dat betekent wel recht vanuit het vliegtuig in de auto, waar ons een rit van 380 km wacht, op weg naar Sabie aan de rand van de Blyde Rivier canyon. Vanuit de Avis parking kom je recht op de autostrade uit. Gezien de wirwar van mogelijke richtingen, en in afwachting van een fix op de GPS, besluit ik me even op de pechtstrook te zetten om het overvloedige kaartmateriaal te bekijken.

Geen goed idee, want nog geen 1 minuut later zie ik ineens een politiewagen achter me stoppen. Een zwarte politieagent stapt uit, en vraagt me in pure Hollywood stijl naar mijn papieren. Gezien de norse toon, en uitlatingen a la "You're in big trouble, I'm going to have to fine you." en "This is my country and I make the laws here." vrees ik dat we met een corrupte flik te maken hebben. Ik speel de verwarde toerist, en dat blijkt te helpen : ik krijg zowaar een begeleiding naar de goede autostrade, en kom er met een lange preek over de gevaren van stilstaan langs Afrikaanse wegen vanaf. Oef !

In Zuid-Afrika rijdt men links. Al vlug leer je de lokale rijgewoontes : als je ingehaald wordt, rij je iets meer links, deels op de pechstrook om de inhalende auto wat meer manoevreerruimte te geven. Als dank zet het inhalende voertuig zijn 4 richtingsaanwijzers even op.
De wegen zelf zijn zeer slecht onderhouden, en daarom is 's nachts rijden absoluut af te raden. Daarenboven is het hier al donker vanaf 18h, bij lange stukken te rijden betekent dat dus vroeg opstaan !

Dag 2 : Blyde Rivier Canyon
Overnachten doen we in Bohms Zeederberg, tussen Sabie en Hazyview. Enigszins versleten chalets met heimwee naar een groots Duits koloniaal verleden, maar het moet gezegd : lekkerder dan in Zeederberg hebben we nergens gegeten !

De derde dag rijden we door naar de Blyde Rivier canyon. De samenvloeiing van de Byde Rivier met de Treurrivier creert een uitzonderlijk natuurfenomeen, waarbij het water bekkens erodeert in de zandsteen. De drie rondavels zijn dan weer geerodeerde bergen die op 3 Xhosa hutjes lijken. In de canyon zijn een heleboel watervallen te bezichtigen.
Pilgrims Rest is een gerestaureerd mijnstadje, maar dit blijkt een tourist trap te zijn : veel toeristen en prullaria verkopers, en bij terugkeer bij de auto worden we verplicht om 40 Rand te betalen voor het ongevraagd wassen van onze auto. Als afsluiter rijden we door naar de Echo Caves.

Dag 3, 4, en 5 : Kruger Park
Op dag 4 rijden we door naar Mohlabetsi, een lodge in Balule National Park, aan de rand van Kruger park. We komen in de namiddag aan, worden prompt verwelkomd met een middagmaal, en kunnen zo mee met onze eerste game drive, waarbij we in een jeep meerijden in de savanne op zoek naar The Big Five. Giraffen, olifanten, buffels en impala's kruisen ons pad. We zien zowaar een leeuwin met 2 schattige pups.
De dag erna is volledig gewijd aan game drives en uitrusten aan het zwembad.

Wie naar Krugerpark wilt, vertrekt beter zo vroeg mogelijk. De snelheidslimiet van 50 km/h zorgt ervoor dat je niet echt lange afstanden kan doen, zeker als je regelmatig wilt stoppen om de dieren te bezichtigen. Wie pas tegen de middag vertrekt, rijdt beter het park binnen via de Kruger gate, en niet via de Orpen gate : in het park mag je nl niet meer rijden na 18h, anders riskeer je een boete. Kruger park is zowaar nog spectaculairder dan Balule National Park : giraffen, aapjes en olifanten wandelen zo rond onze auto. De snelheidslimiet van 50 km/h is hier echt niet overdreven !
Niet alle dieren zijn even opgezet met de verschillende voertuigen die hun pad kruisen : zo keert een olifant die voor onze auto de weg oversteekt, zich plots om en begint met groot misbaar zich terug naar onze auto te begeven. We vergeten prompt de snelheidlimiet, en rijden plankgas verder. We logeren in Berg-en-Dal restcamp, een kampeerplaats middenin KrugerPark.

Dag 6 en 7: Swaziland
Vooraleer de tocht naar Swaziland aan te vatten, besluiten we nog even rond te rijden in Krugerpark. Vooral aan de drinkplaats RenosterPan blijkt er veel beweging te zijn, op voorwaarde dat je een kwartiertje geduld hebt.

Swaziland wordt het Zwitserland van Afrika genoemd, maar is niet echt autovriendelijk. In de meeste wegen vind je diepe gaten, dus opletten geblazen. Ook de steeds wisselende maximumsnelheid is irritant. We overnachten in The Forresters Arms, een hotel geleid door een vriendelijke Engelse dame. Bij aankomst in de late namiddag bestellen we prompt sandwiches en een gin-and-tonic. 's Avonds krijgen we een imposant 6-gangen menu voorgeschoteld.

De dag erna volgen we op aanraden van onze gastvrouw de scenic route MR18, en bezoeken we Mantenga, het Swazi Cultural Village. De inkomprijs van 150 Rand per persoon valt nogal duur uit voor de rondleiding in het Xhosa dorp en de Mantenga watervallen, die je maar vanuit de verte kan bezichtigen, maar de velvet monkees en de traditionele dansen, waarop de zwarte toeschouwers mee uit de bol gaan, maken weer veel goed.

Het vervolg kan je in deel 2 lezen.

A week holiday in a medieval Italian village - a white wine every evening, sitting on the edge of a private pool - skinny dipping in ice cold water - insane curly roads and crazy u-turns - driving 15 miles to find a decent shop - horrible Italian restaurants and unfriendly shopkeepers - an official wine tasting in a medieval village.

These are some of our impressions during our visit to Tuscany in Italy. We didn't had lots of luck with the weather or the food (anyone praising the italian kitchen is either romantisizing it, or has never eaten there), but that couldn't spoil too much of our holiday. Check out some of our pictures.

This must be one of the first topics I ever blogged about (I started blogging around 2001, so this exists already a while), but somehow the article got lost during a transition from PHPNuke to PostNuke, I guess. Villafanestudios.com is an impressive site with examples of beautifully carved out pumpkins, for all your Halloween decorations.

The Moscow underground is renowned for its majestic splender, take a look for yourself. Check out Unrealised Moscow too, for a look on some of Stalinists' taste in architecture from the 1930s to the early 1950s. Although, ultimately, neither of these projects was realised, the plans submitted by the participants had a noticeable influence on the development of Moscow. Considered today, it is clear that the best examples of this architecture, most of which never got beyond the drawing board, are more profound and interesting than the ideological norms within the constraints of which they were devised.

Remember the movie Le fabuleux destin d'Amelie Poulain ? It featured great views of Paris, as the director remembered it from his childhood. Now there's an official Amelie walk (or Amelie promenade), taking you along the most beautifull spots from the movie, like 'Maison Colignon', or 'le Café des deux Moulins' (although you can't buy cigarettes at the counter there in reality).

We spent the last two weeks in Turkey, the first week touring through West and Central Turkey, and the last week at the beach in Bodrum. The tour week included a day in Istanbul, and I found it almost like coming home after my first visit, now some three years ago. I even discovered a Starbucks at Taxim street, which made my day really great.

Karel Biddeloo died two weeks ago on cancer, from which he suffered since end 2003. Biddeloo was famous as the author of the well known 'Rode Ridder' (Red Knight) comic. I'll always remember the Red Knight specials on Radio Scorpio, almost true mediaeval festivities, which were contributed to Biddeloo, and which he frequented too. The last 4 Rode Ridder comics still have to be released.

While browsing for some info about Irish whiskey, I stumbled upon the World's best bars site, which gives you a nice overview of the best bars in the world's capital cities. And guaranteed without a hangover after leaving the site.