USA/Canada, week 1
Een reis die we al lang wilden maken, was een tocht door Canada, natuurlijk op dezelfde formule als onze vorige reizen, nl met een huurauto een land doorkruisen. De tocht werd een combinatie van verschillende tochten die door reisagentschappen kant en klaar voorgesteld werden. Het zou een 32 dagen durende tocht van 9000km worden van Denver via Calgary tot Seattle.
De reis werd via JetAir geboekt, gezien de positieve ervaringen in het verleden. De reisdocumenten waren in elk geval prima : een gepersonaliseerd boekje van het reisstuk in de USA, samen met een mapje voor het stuk in Canada, en tal van wegenkaartjes.
De autoverhuurmaatschappij Alamo kwam voor één keer niet zagen om allerhande extra verzekeringen. Een auto kiezen in Amerika is vooral voor een auto zonder slome motor kiezen, zeker als je in het Compact segment een auto huurt; we kozen uiteindelijk voor een knalgroene Fiesta break (easy to spot in the parking lot!) met impressionant audio entertainment system (Sirius satellite audio). Helaas merkten we pas later het gigantisch nadeel : de superkleine benzinetank van slechts 35liter, wat zich vertaalde in een actieradius van zo’n 500km. Dagelijks tanken zou een ritueel worden…
Dag2 : Denver
Denver, the one mile high city : een heerlijk moderne en nette stad waar het door de vele oneway streets effe wennen is met de auto. We verbleven er anderhalve dag, die we opvulden met een fietstocht in Denver downtown & via de fietspaden langs de Platte rivier en de Cherry Creek. We aten er tot 2maal toe in de Yard House die ons copieuze maaltijden voorzette voor zeer schappelijke prijzen.
Dag 3 : Rocky Mountains NP
Dag 3 in de USA was een relatief kort ritje naar Cheyenne, de hoofdstad van Wyoming. De rit bracht ons in Rocky Mountains National Park, een park gekenmerkt door de zeer ruwe natuur. De meest interessante plaatsen liggen rond de Bear Lake trail, maar de weg ernaar toe was gedeeltelijk afgesloten. We besloten dan ook om een relatief gematigde wandeling naar Cub Lake te volgen, die door het warme weer & de klim op het einde toch een pak lastiger bleek dan initieel verwacht.
We volgen de weg verder naar het noorden; het is de Bozeman trail, die oorspronkelijk door de eerste pioniers & goudzoekers werd gebruikt als weg naar het oosten – de weg voerde noordelijk naar Wyoming, om een passage te vinden door de Rocky Mountains. Wij rijden in onze moderne huifkar door naar Cheyenne, de hoofdstad van Wyoming.
Dag 4 : Custer State Park/Mount Rushmore
De volgende dag is een 500km rit naar Rapid City in South Dakota. We besluiten om het Custer State Park aan te doen. De inkom bedraagt 15$ voor een ticket dat een ganse week geldig is. Dagticketjes zijn er niet, en dat riekt naar afzetterij. Custer State Park is gekend voor de prairiehonden & de wilde ezels die door de constante voedering van toeristen zo mak geworden zijn als lammetjes; ze hangen rond op parkings, en steken zelfs hun kop naar binnen in de auto’s op zoek naar wat gemakkelijk te verkrijgen voedsel. Wie geluk heeft, kan kuddes bizons zien lopen langs de wegen in het park, maar de warmte houdt de beesten in de schaduw, ver weg van de auto’s.
Ten noorden van Custer State Park bevindt zich de Needles Highway, een stuk scenic drive door rotspartijen, dat we slechts gedeeltelijk kunnen bezichtigen door brandstoftekort. Je passeert er door impressionante tunnels waar motorhomes slechts met ingeklapte spiegels door kunnen.
Voor Mount Rushmore moet je 11$ betalen aan parking fee, en da’s het echt niet waard. Het ingangsgebouw voor het monument is imposanter dan de uitgehakte hoofden zelf, en alles wordt vreselijk commercieel uitgebaat. Enkel aanbevolen voor rabiate Amerikaanse patriotten !
In Rapid City is het bakken met temperaturen tot 40 graden. De stad blijkt een dieptepunt te zijn in culinaire beleving, en dat vertaalt zich in vreselijk eten in Firearms, een tot restaurant (nouja) omgebouwde ex-brandweerkazerne.
Dag 5 : Badlands NP
Honderd kilometer ten oosten van Rapid City ligt Badlands, een National Park dat het midden houdt tussen Death Valley (45 graden !) en Bryce Canyon of Capadocie in Turkije. Vreemd gevormde rotspartijen met veelgelaagde kleuren in de rotsen tonen een buitenaards maanlandschap. Er staat een sterke hete wind, die je ogenblikkelijk een droge mond bezorgt; we drinken hier dan ook liters water. De initiele bedoeling was om wat te hiken, maar met dit warme weer is dit gekkenwerk; we houden het op een kleine wandeling langs de Door en Windows trail.
De grote droogte eist hier ook zijn tol : van ver is een grote prairiebrand ten noorden van Badlands zichtbaar.
Dag 6 : Devils Tower
De volgende dag verlaten we Rapid City, en keren we terug naar Wyoming. Op weg naar Sheridan ligt Devils Tower, een gigantische monoliet van vulkanische oorsprong die reeds van ver zichtbaar is. We vrezen voor een sterk toeristische ervaring, maar dat valt enorm mee. We kiezen voor de werkelijk prachtige Red Beds trail, die ons een wandeling van anderhalf uur voorschotelt rond de monoliet, en die ons langsheen de rode aardlagen voert en ons wonderschone uitzichten biedt op de Belle Fourche rivier. Iets meer naar het oosten werd langsheen deze rivier stukken uit Dances with Wolves opgenomen.
Dag 7 : Bighorn Canyon
We zitten bijna in Cody, in het hart van cowboyland ! Op weg daarheen passeren we Bighorn Canyon, een uitgestrekte canyon die door de afdamming van de Yellowtail rivier een kunstmatig meer gevormd heeft, gelijkaardig met Lake Powell in Arizona. Het is mooie plaatjes schieten in Devils Canyon, die ons wat doet denken aan Canyonlands in Utah. Iets verder naar het noorden doen we de Barry's Landing trail, maar het is terug bloedheet, en de wandeling is langs geen kanten aangeduid, wat ons na een 3tal kilometer doet opgeven en keren we op onze stappen terug.
We proberen nog wat te zwemmen in een rustige kreek, maar de rode kleiaarde waar we diep inzinken maakt het niet zo'n aangename ervaring als verwacht. Bovendien zijn we helemaal alleen, en we zitten in berengebied, wat ons uiteindelijk doet terugkeren naar de auto.
Een even onaangename ervaring is die met de state police : ik rij blijkbaar iets te vlot uit het park, waardoor ik onverwachts aan de kant wordt gezet; ik kom er gelukkig vanaf met een waarschuwing; in het vervolg van de reis zou ik een minder zware voet gebruiken.
Het vervolg kan je hier lezen...
De reis werd via JetAir geboekt, gezien de positieve ervaringen in het verleden. De reisdocumenten waren in elk geval prima : een gepersonaliseerd boekje van het reisstuk in de USA, samen met een mapje voor het stuk in Canada, en tal van wegenkaartjes.
De autoverhuurmaatschappij Alamo kwam voor één keer niet zagen om allerhande extra verzekeringen. Een auto kiezen in Amerika is vooral voor een auto zonder slome motor kiezen, zeker als je in het Compact segment een auto huurt; we kozen uiteindelijk voor een knalgroene Fiesta break (easy to spot in the parking lot!) met impressionant audio entertainment system (Sirius satellite audio). Helaas merkten we pas later het gigantisch nadeel : de superkleine benzinetank van slechts 35liter, wat zich vertaalde in een actieradius van zo’n 500km. Dagelijks tanken zou een ritueel worden…
Dag2 : Denver
Denver, the one mile high city : een heerlijk moderne en nette stad waar het door de vele oneway streets effe wennen is met de auto. We verbleven er anderhalve dag, die we opvulden met een fietstocht in Denver downtown & via de fietspaden langs de Platte rivier en de Cherry Creek. We aten er tot 2maal toe in de Yard House die ons copieuze maaltijden voorzette voor zeer schappelijke prijzen.
Dag 3 : Rocky Mountains NP
Dag 3 in de USA was een relatief kort ritje naar Cheyenne, de hoofdstad van Wyoming. De rit bracht ons in Rocky Mountains National Park, een park gekenmerkt door de zeer ruwe natuur. De meest interessante plaatsen liggen rond de Bear Lake trail, maar de weg ernaar toe was gedeeltelijk afgesloten. We besloten dan ook om een relatief gematigde wandeling naar Cub Lake te volgen, die door het warme weer & de klim op het einde toch een pak lastiger bleek dan initieel verwacht.
We volgen de weg verder naar het noorden; het is de Bozeman trail, die oorspronkelijk door de eerste pioniers & goudzoekers werd gebruikt als weg naar het oosten – de weg voerde noordelijk naar Wyoming, om een passage te vinden door de Rocky Mountains. Wij rijden in onze moderne huifkar door naar Cheyenne, de hoofdstad van Wyoming.
Dag 4 : Custer State Park/Mount Rushmore
De volgende dag is een 500km rit naar Rapid City in South Dakota. We besluiten om het Custer State Park aan te doen. De inkom bedraagt 15$ voor een ticket dat een ganse week geldig is. Dagticketjes zijn er niet, en dat riekt naar afzetterij. Custer State Park is gekend voor de prairiehonden & de wilde ezels die door de constante voedering van toeristen zo mak geworden zijn als lammetjes; ze hangen rond op parkings, en steken zelfs hun kop naar binnen in de auto’s op zoek naar wat gemakkelijk te verkrijgen voedsel. Wie geluk heeft, kan kuddes bizons zien lopen langs de wegen in het park, maar de warmte houdt de beesten in de schaduw, ver weg van de auto’s.
Ten noorden van Custer State Park bevindt zich de Needles Highway, een stuk scenic drive door rotspartijen, dat we slechts gedeeltelijk kunnen bezichtigen door brandstoftekort. Je passeert er door impressionante tunnels waar motorhomes slechts met ingeklapte spiegels door kunnen.
Voor Mount Rushmore moet je 11$ betalen aan parking fee, en da’s het echt niet waard. Het ingangsgebouw voor het monument is imposanter dan de uitgehakte hoofden zelf, en alles wordt vreselijk commercieel uitgebaat. Enkel aanbevolen voor rabiate Amerikaanse patriotten !
In Rapid City is het bakken met temperaturen tot 40 graden. De stad blijkt een dieptepunt te zijn in culinaire beleving, en dat vertaalt zich in vreselijk eten in Firearms, een tot restaurant (nouja) omgebouwde ex-brandweerkazerne.
Dag 5 : Badlands NP
Honderd kilometer ten oosten van Rapid City ligt Badlands, een National Park dat het midden houdt tussen Death Valley (45 graden !) en Bryce Canyon of Capadocie in Turkije. Vreemd gevormde rotspartijen met veelgelaagde kleuren in de rotsen tonen een buitenaards maanlandschap. Er staat een sterke hete wind, die je ogenblikkelijk een droge mond bezorgt; we drinken hier dan ook liters water. De initiele bedoeling was om wat te hiken, maar met dit warme weer is dit gekkenwerk; we houden het op een kleine wandeling langs de Door en Windows trail.
De grote droogte eist hier ook zijn tol : van ver is een grote prairiebrand ten noorden van Badlands zichtbaar.
Dag 6 : Devils Tower
De volgende dag verlaten we Rapid City, en keren we terug naar Wyoming. Op weg naar Sheridan ligt Devils Tower, een gigantische monoliet van vulkanische oorsprong die reeds van ver zichtbaar is. We vrezen voor een sterk toeristische ervaring, maar dat valt enorm mee. We kiezen voor de werkelijk prachtige Red Beds trail, die ons een wandeling van anderhalf uur voorschotelt rond de monoliet, en die ons langsheen de rode aardlagen voert en ons wonderschone uitzichten biedt op de Belle Fourche rivier. Iets meer naar het oosten werd langsheen deze rivier stukken uit Dances with Wolves opgenomen.
Dag 7 : Bighorn Canyon
We zitten bijna in Cody, in het hart van cowboyland ! Op weg daarheen passeren we Bighorn Canyon, een uitgestrekte canyon die door de afdamming van de Yellowtail rivier een kunstmatig meer gevormd heeft, gelijkaardig met Lake Powell in Arizona. Het is mooie plaatjes schieten in Devils Canyon, die ons wat doet denken aan Canyonlands in Utah. Iets verder naar het noorden doen we de Barry's Landing trail, maar het is terug bloedheet, en de wandeling is langs geen kanten aangeduid, wat ons na een 3tal kilometer doet opgeven en keren we op onze stappen terug.
We proberen nog wat te zwemmen in een rustige kreek, maar de rode kleiaarde waar we diep inzinken maakt het niet zo'n aangename ervaring als verwacht. Bovendien zijn we helemaal alleen, en we zitten in berengebied, wat ons uiteindelijk doet terugkeren naar de auto.
Een even onaangename ervaring is die met de state police : ik rij blijkbaar iets te vlot uit het park, waardoor ik onverwachts aan de kant wordt gezet; ik kom er gelukkig vanaf met een waarschuwing; in het vervolg van de reis zou ik een minder zware voet gebruiken.
Het vervolg kan je hier lezen...